Barbaarsheid is van alle tijden en laat het nou net het sleutelwoord voor het horizontale mensbeeld zijn. Toen Beethoven in 1824 zijn 9e symfonie – ‘Ode an die freude’ – voltooide, bleek dat het stuk kritisch werd onthaald. Het was frivool, pompeus, oppervlakkig en voldeed niet aan de basisprincipes van de toenmalige kunst, namelijk elegantie, puurheid en maat. Kortweg: Het was barbaars.
Vandaag de dag, bijna twee eeuwen later is diezelfde 9e symfonie als het ware het boegbeeld geworden van de huidige maatschappij – het is immers verwerkt tot volkslied van Europa – en wordt het niet meer als barbaars maar als hoogstaand ervaren.
Barbaarsheid zou echter niet van alle tijden zijn als er in het hier en nu geen nieuwe barbaren zouden zijn opgestaan. Het zijn hen die surfen op een golf genaamd internet, hen die als ze de hemelpoorten openen in grote letters Google zien staan en hen die Sillicon Valley als broedplaats hebben. Alles moet snel en spectaculair zijn en kwaliteit en eenvoud worden in één adem genoemd. De horizontalen struinen de oppervlakte af en vermijden elke vorm van diepgang. Ze hanteren een moderne taal en doen dat wat tegelijkertijd gedaan kan worden, ook daadwerkelijk tegelijkertijd. Ze genieten van innovatie en technologische vooruitgang. ‘Geen tijd te verliezen’, is hun levensmotto. ‘Nee, dan maar de ziel’ zullen anderen over ze zeggen.
Is de stad Utrecht ook haar ziel verloren? Je leest het op onze blog!
Film door Nicole Schoorl en Marloes Overschie
Montage door Nicole Schoorl
Tekst en Voice-over door Koen Voorn
Utereg, 't moois vaan aallemoal! 